در این مطلب، بهترین رانندگان تاریخ فرمول یک را با معیارهایی مثل کیفیت رقابت و درصد بردها و سکوها از کل مسابقات، انتخاب کرده‌ایم.
آنچه در این مطلب می‌خوانید:
اولین مسابقهٔ فرمول یک تاریخ، گرند پری بریتانیا در سال ۱۹۵۰ بود و از آن زمان تاکنون، فرمول یک بیش از ۱۱۰۰ مسابقه در ۳۴ کشور مختلف جهان برگزار کرده است. تا امروز، ۷۷۶ راننده حداقل در یک مسابقهٔ فرمول یک شرکت کرده‌اند اما از بین این‌همه راننده، تنها شش نفر لایق حضور در لیست بهترین‌های تاریخ هستند. البته برای انتخاب بهترین رانندگان فرمول یک تاریخ، نگاهی فراتر از صرفاً تعداد بردها و قهرمانی‌ها داشته‌ایم و بیشتر کیفیت رقابت هر راننده و درصد بردها و سکوهایی که از کل مسابقات خود کسب کرده را در نظر گرفته‌ایم.
۶-آلن پراست
آلن پراست فرانسوی در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۸۶، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ چهار قهرمانی کسب کرد اما دوران مسابقه‌ای حرفه‌ای او بیشتر به خاطر نبردهای فراوان با هم‌تیمی‌ها و همین‌طور مدیریت تیم‌های شهرت دارد. پراست در سال ۱۹۸۰ با مک‌لارن وارد فرمول یک شد اما اختلافات با مدیریت تیم باعث شد در سال ۱۹۸۱ به رنو بپیوندد. وی سه فصل در رنو ماند و ۹ مسابقه برای این تیم برد. علیرغم این موفقیت اما درگیری مداوم با هم‌تیمی‌اش «رنه آرنوکس» باعث شد پراست برای فصل ۱۹۸۵ دوباره به مک‌لارن بازگردد. پراست در دومین حضور خود در مک‌لارن، درخشید و طی شش فصل، ۳۰ برد و سه قهرمانی رانندگان کسب کرد. در سال ۱۹۸۸، وی در هفت مسابقه برنده شد اما قهرمانی نهایتاً به هم‌تیمی‌اش، آیرتون سنا رسید که درگیری‌های زیادی با پراست داشت. این درگیری‌ها در مسابقهٔ ماقبل آخر فصل در ژاپن به اوج رسید و پراست فصل بعد راهی فراری شد. در اینجا هم درگیری وی با مدیریت تیم، منجر به اخراج او قبل از پایان فصل ۱۹۹۱ شد. پس از یک سال وقفه، پراست با ویلیامز به فرمول یک بازگشت تا یک قهرمانی دیگر در سال ۱۹۹۳ به دست بیاورد.
۵-آیرتون سنا
آیرتون سنای برزیلی در سال ۱۹۸۴ با تیم تولمن وارد فرمول یک شد و یک سال بعد به لوتوس رفت. وی طی سه فصل حضور در لوتوس، شش پیروزی کسب کرد و سپس در سال ۱۹۸۸ راهی مک‌لارن شد و درگیری سختی را با پراست آغاز کرد. سنا در طول شش فصل حضور در مک‌لارن، برندهٔ ۳۵ مسابقه شد و سه قهرمانی رانندگان را در سال‌های ۱۹۸۸، ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ کسب کرد. سنا در ۱۶۱ مسابقه در فرمول یک حضور داشت که ۶۵ تای آن را از پل پوزیشن آغاز کرد. وی همچنین ۸۰ بار روی سکو رفت که ۴۱ تای آن سکوی اول بود. بدون شک اگر دوران حرفه‌ای سنا طولانی‌تر می‌شد، می‌توانست رتبه‌های بالاتری در این لیست کسب کند اما متأسفانه در اولین حضورش در ویلیامز، در تصادفی در گرند پری ایمولا ایتالیا در سال ۱۹۹۴ کشته شد. پس‌ازاین اتفاق ناگوار، پراست اختلافات خود با هم‌تیمی سابقش را کنار گذاشت و در مراسم تشییع‌جنازهٔ سنا در سائوپائولو که با حضور نیم میلیون نفر برگزار شد، زیر تابوت این رانندهٔ افسانه‌ای را گرفت. سنا در دوران حیات خود، میلیون‌ها دلار برای کمک به آموزش کودکان در برزیل اهدا کرد.
۴-مکس ورشتپن
اگر یک دههٔ بعد دوباره چنین لیستی گردآوری کنیم، مکس ورشتپن می‌تواند رتبه‌ای حتی بهتر از چهارم داشته باشد زیرا وی از زمانی که در ۱۷ سالگی به جوان‌ترین رانندهٔ فرمول یک تبدیل شد، دستاوردهای بسیار زیادی داشته است. مکس اولین بار در سال ۲۰۱۵ با تیم تورو روسو به فرمول یک آمد و برای فصل ۲۰۱۶ به صندلی تیم اصلی ردبول ارتقاء پیدا کرد. وی در گرند پری اسپانیای همان سال به پیروزی رسید و به جوان‌ترین برندهٔ فرمول یک تبدیل شد. ورشتپن این برد را ۲۲۸ روز پس از تولد ۱۸ سالگی‌اش به دست آورد. بخشی از استعداد ورشتپن اما ارثی است زیرا پدرش، یوس ورشتپن در ۱۷۰ مسابقهٔ فرمول یک دو سکو به دست آورد و مادرش یک رانندهٔ کارتینگ موفق بود. مکس اولین قهرمانی خود را در سال ۲۰۲۱ کسب کرد و پس‌ازآن دو قهرمانی متوالی دیگر را هم به کارنامهٔ خود افزود. تا لحظهٔ نگارش این مطلب، ورشتپن با ۷۸ امتیاز اختلاف نسبت به لندو نوریس از مک‌لارن و ۷ پیروزی، پیشتاز جدول رانندگان فصل ۲۰۲۴ است. مکس از ۱۹۹ مسابقهٔ خود در فرمول یک، ۱۰۷ سکو و ۶۱ پیروزی کسب کرده است. این رانندهٔ جوان هلندی در سال‌های بعد نیز می‌تواند رکوردهای خود بسیار بهبود بخشد.
۳-خوان مانوئل فانجیو
موفقیت فانجیو در سال‌های اولیهٔ فرمول یک بی‌نظیر است. وی در هفت فصل حضور در فرمول یک، پنج عنوان قهرمانی کسب کرد و دو فصل دیگر را هم با جایگاه دوم به پایان رساند. فانجیو اولین مسابقهٔ خود در فرمول یک را در سال ۱۹۴۸ انجام داد و اولین قهرمانی خود را در سال ۱۹۵۱ کسب کرد. وی سپس به مدت چهار سال متوالی، از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۷ عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کرد. اولین قهرمانی فانجیو با خودروی R196 مرسدس به دست آمد و بعداً در خودروهای آلفارومئو، مازراتی و فراری هم به پیروزی رسید. فانجیو در سال ۱۹۵۸ با ۲۴ پیروزی، ۳۵ سکو و حضور در ۵۱ مسابقه، بازنشست شد و آخرین قهرمانی خود را در سن ۴۶ سالگی به دست آورد. فانجیو مردی متواضع و مهربان بود و هم‌تیمی‌اش استرلینگ ماس می‌گوید: «من نمی‌توانم به هیچ جنبه‌ای از شخصیت خوان فکر کنم که کسی دوست نداشته باشد در شخصیت خودش داشته باشد».
۲-مایکل شوماخر
سلطه‌ای که فانجیو بر دههٔ اول شکل‌گیری فرمول یک داشت، در دههٔ ۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ توسط شوماخر تکرار شد. وی در سال ۱۹۹۱ وارد فرمول یک شد و سال بعد زمانی که اولین پیروزی خود را در پیست اسپای بلژیک کسب کرد، توسط تیم بنتون شکار شد. مایکل چهار فصل در بنتون ماند و با پیروزی در ۱۹ مسابقه، قهرمانی رانندگان فصل‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ را به دست آورد. شوماخر سپس به فراری نقل‌مکان کرد که از سال ۱۹۷۹ هیچ عنوان قهرمانی کسب نکرده بود. مقام دومی که شوماخر در سال ۱۹۹۷ کسب کرد، به دلیل درگیری با ژک ویلنوو از رده‌بندی حذف شد اما وی سال بعد دوباره مقام دوم را به دست آورد. شکستن پای شوماخر در گرند پری سیلورستون ۱۹۹۹، این فصل از دوران حرفه‌ای او را خراب کرد اما شوماخر از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ موفق به کسب پنج قهرمانی متوالی شد و رکورد قهرمانی‌های فانجیو را شکست. این رانندهٔ آلمانی مثل سنا، مبالغ زیادی از دارایی خود را برای کمک به کودکان محروم بخشید. شوماخر پس از فصل ۲۰۰۶ بازنشست شد اما در سال ۲۰۱۰ با مرسدس به فرمول یک بازگشت و سه فصل نسبتاً ضعیف را با این تیم سپری کرد و نهایتاً با هفت قهرمانی جهان، ۹۱ پیروزی و حضور در ۳۰۷ مسابقه به کار خود پایان داد.
۱-لوئیس همیلتون
لوئیس همیلتون در سال ۲۰۰۷ با مک‌لارن وارد فرمول یک شد و در اولین سال حضور خود در مسابقات، با چهار پیروزی و ۱۲ سکو، تنها با اختلاف یک امتیاز قهرمانی جهان را به کیمی رایکونن واگذار کرد. همیلتون دو ماه مانده به تولد ۲۴ سالگی‌اش، به جوان‌ترین قهرمان فرمول یک تبدیل شد. وی در سال ۲۰۱۳ جایگزین شوماخر در مرسدس شد و سال بعد با مغلوب کردن هم‌تیمی‌اش، نیکو روزبرگ، دومین قهرمانی خود را کسب کرد. لوئیس در سال ۲۰۱۵ سومین قهرمانی خود را به دست آورد اما در سال ۲۰۱۶ با اختلاف پنج امتیاز مغلوب روزبرگ شد. همیلتون اما در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ چهار قهرمانی دیگر را به کارنامهٔ خود افزود و در سال ۲۰۲۱ هم عنوان قهرمانی جهان را در مسابقهٔ آخر فصل طی ماجرایی بشدت بحث‌برانگیز به مکس ورشتپن واگذار کرد. همیلتون تقریباً تمام رکوردهای مهم فرمول یک را در اختیار دارد. وی در کنار شوماخر، با هفت قهرمانی جهان رکورد بیشترین عنوان قهرمانی در فرمول یک را در اختیار دارد و رکورد بیشترین برد (۱۰۵ برد در ۳۴۶ مسابقه تا گرند پری بلژیک ۲۰۲۴)، بیشترین پل پوزیشن (۱۰۴) و بیشترین سکو (۲۰۱) را هم در کارنامهٔ حرفه‌ای خود ثبت کرده است. وی همچنین اولین و تنها رانندهٔ سیاه‌پوست در تاریخ فرمول یک محسوب می‌شود. همیلتون سال آینده مرسدس را به مقصد فراری ترک خواهد کرد.
source