کاسورث در اواخر دهۀ ۹۰ طی پروژه‌ای آزمایشی برای فرمول یک، پیشرانه‌ای تک سیلندر تنفس طبیعی ۳۰۰ سی‌سی با ۹۰ اسب بخار قدرت توسعه داد.
یکی از مبهم‌ترین موضوعات در آینده صنعت خودروسازی، نقش پیشرانه‌های درون‌سوز است. حتی با وجودی که اکثر خودروسازان بزرگ جهان از برنامه‌های الکتریکی‌سازی خود عقب‌نشینی کرده‌اند اما هنوز هم مشخص نیست که پیشرانه‌های درون‌سوز تا چه زمانی می‌توانند در صنعت خودروسازی جهان دوام بیاورند. درهرحال، هرچند وقتی حرف از پیشرانه‌های درون‌سوز باشد، همه علاقه‌مندان نمونه‌های برجسته‌ای مثل موتور W16 بوگاتی را به یاد می‌آورند ولی در طول تاریخ طولانی این پیشرانه‌ها، نمونه‌های بسیار خاص و منحصربه‌فردی هم ساخته شده که خیلی‌ها ممکن است از وجود آن‌ها آگاه نباشند. یکی از مصادیق این موضوع، داستان عجیب پیشرانه آزمایشی تک سیلندر کاسورث است. این موتور با تنها ۳۰۰ سی‌سی حجم، ۹۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که به معنای تولید ۳۰۰ اسب بخار قدرت در هر لیتر است؛ بنابراین، ازآنجایی‌که پیشرانه‌های حجیم در حال انقراض هستند و صنعت خودروسازی هنوز تصمیم نگرفته که آینده الکتریکی خواهد بود یا درون‌سوز، این پیشرانه کاسورث ممکن است یک راه‌حل خوب باشد. پس بیایید بیشتر با این موتور منحصربه‌فرد آشنا شویم.
ریشه‌های پیشرانه ۳۰۰ سی‌سی کاسورث
پیشرانه ۳۰۰ سی‌سی تک سیلندر تنفس طبیعی کاسورث در اواخر دهه ۹۰ به‌عنوان یک موتور آزمایشی برای آنچه که نهایتاً به یک پیشرانه V10 برای فرمول یک تبدیل شد، توسعه پیدا کرد. برخلاف پیشرانه‌های کوچک و کم‌مصرف کنونی که بجای قدرت روی کاهش مصرف سوخت تمرکز دارند، موتور آزمایشی کاسورث بیش از هر چیزی قدرت را در اولویت قرار داده بود زیرا این پیشرانه در زمانی توسعه پیدا کرد که مصرف سوخت مسئلهٔ مهمی نبود و سوخت‌گیری در مسابقات فرمول یک هنوز مجاز بود. درنهایت، این پیشرانهٔ آزمایشی به موتور ۳ لیتری ۱۰ سیلندر TJ تبدیل شد که در سال ۲۰۰۳ در خودروی فرمول یک جگوار ریسینگ معرفی شد. هرچند جگوار در پایان سال ۲۰۰۴ از فرمول یک خارج شد اما تیم میناردی همچنان در فصل ۲۰۰۵ از این موتور استفاده کرد. همچنین پس‌ازاینکه ردبول تیم فرمول یک جگوار را خرید، این پیشرانه را هم به ارث برد ولی تنها توانست در فصل ۲۰۰۵ از آن استفاده کند زیرا در فصل ۲۰۰۶ به دلیل تغییر قوانین فرمول یک که پیشرانه‌ها را به ۲.۴ لیتری V8 کاهش داد، مجبور شد موتور V10 کاسورث را کنار بگذارد و از پیشرانهٔ V8 فراری استفاده کند.
کاسورث پیشرانهٔ TJ را به این دلیل در چنین پکیج کوچکی آزمایش کرد که ارزان‌ترین و سریع‌ترین راه برای انجام این کار محسوب می‌شد. در طول توسعهٔ این پیشرانه، به‌طور اتفاقی ۹۰ اسب بخار قدرت در دور ۲۰ هزار rpm تولید شد. بااین‌حال، به گفتهٔ کارکنان کاسورث که آن زمان در پروژهٔ توسعهٔ این پیشرانه نقش داشتند، موتور تک سیلندر کاسورث خیلی صدای خوبی نداشت و همچنین به خاطر اینکه فقط یک سیلندر داشت، از مشکل ضعف در برابر پیچش رنج می‌برد اما وقتی کاسورث ۹ سیلندر دیگر به این موتور افزود و آن‌ها به شکل V درآورد، شرایط تغییر کرد؛ بنابراین، استفاده از پیشرانهٔ تک سیلندر کاسورث با وجود بازدهی فوق‌العاده بالا، در خودروهای تولید انبوه و برای طولانی‌مدت دشوار است زیرا چنین پیشرانه‌ای به دلیل فشار کاری بسیار بالا، مثل چیزی که در مرسدس AMG One می‌بینیم، پس از مدتی باید تعویض شود. بااین‌حال، اگر با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، راهی برای استفاده از این پیشرانه در خودروهای امروزی پیدا شود، انتخابی عالی برای بسیاری از خودروها خواهد بود. فقط یک هاچ‌بک داغ کوچک مثل فیات ۵۰۰ را با نسخهٔ دو سیلندر V شکل این موتور با ۶۰۰ سی‌سی حجم و ۱۸۰ اسب بخار قدرت تصور کنید!
source