مرسدس CW311، سوپراسپرت جذابی که توسط شرکت دیگری تولید شد!

مرسدس CW311 کانسپتی بود که بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۳ توسط یک شرکت کوچک آلمانی با پیشرانه‌های V8 مرسدس به تولید رسید.

مرسدس بنز برند بسیار باسابقه‌ای است که در طول تاریخ خود، سوپراسپرت‌های زیادی ساخته که به شهرتی جهانی دست پیدا کرده و نام خود را در تاریخ خودروسازی جاودانه کرده‌اند ولی در ابن بین، یک سوپراسپرت ساخت مرسدس وجود دارد که چندان شناخته‌شده نیست. این سوپراسپرت که نهایتاً امپراطور ۱۰۸i نام گرفت، هرچند در اصل کانسپتی با برند مرسدس بود ولی درنهایت توسط یک شرکت دیگر تولید شد. در ادامه، داستان چگونگی ساخت امپراطور و جانشین بدفرجام آن را مرور خواهیم کرد.

شروع داستان با ابرهارد شولز و کانسپت CW311

«ابرهارد شولز» یک طراح خودرو بود. وی برای اینکه توانایی‌های خود را به شرکت‌های خودروسازی آلمانی نشان دهد، تصمیم گرفت خودرویی را طراحی کند و در گاراژ شخصی خود بسازد. وی این خودرو که اراتور GTE نام گرفته بود را به مقر چند خودروساز مثل مرسدس بنز و پورشه برد. سرانجام، تلاش‌های شولز نتیجه داد و در سال ۱۹۷۰ یعنی یک سال پس از تکمیل اراتور، پورشه به وی پیشنهاد کار در بخش طراحی خود را داد. شولز پس از هشت سال کار در پورشه، تصمیم گرفت به دنبال چالش جدیدی برود و به همین دلیل، به استخدام یک شرکت کوچک طراحی و اصلاح خودرو با نام bb Autos درآمد.

این شرکت چهار سال قبل توسط برادران «راینر و دیتر بوخمن» تأسیس شده و با اصلاح خودروهای سطح بالایی که مالکانشان به دنبال ارتقاء بودند، به موفقیت رسیده بود. ورود شولز به bb جرقهٔ آغاز یک پروژهٔ بسیار جاه‌طلبانه را زد که طراحی یک کانسپت مرسدس از ابتدا بود. وی همراه با راینر، سوپراسپرت آینده‌نگرانه‌ای ساخت که CW311 نام گرفت. این خودرو با ظاهر ساده و حداکثر سرعت بیش از ۳۰۵ کیلومتر بر ساعت، شبیه هیچ خودروی دیگری در آن زمان نبود. این کانسپت خیلی زود توسط مرسدس تأیید شد و اجازه داد لوگوی شرکت روی آن نقش ببندد.

ایسدرا اسپایدر و امپراطور

شولز و تیم bb بررسی تبدیل CW311 از کانسپت به خودرویی تولیدی را آغاز کردند ولی مشخص شد که این کار اصلاً ساده نیست و موانعی وجود داشت. شولز پس از درگیری با بوخمن، تصمیم گرفت شرکت خودش را با نام ایسدرا (مخفف دفتر مهندسی طراحی و مسابقه) ایجاد کند. این شرکت تازه تأسیس قصد داشت از طریق انعقاد قرارداد با مرسدس بنز، اقدام به تولید CW311 کند. بااین‌حال، اولین خودرویی که توسط ایسدرا تولید شد، خود CW311 نبود بلکه یک مدل روباز بنام اسپایدر بود که بر اساس کانسپت مرسدس ساخته شد. بعداً نیز نسخه‌ای بروز شده از اسپایدر در سال ۱۹۸۷ با یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی بجای نمونهٔ چهار سیلندر قبلی معرفی شد.

سرانجام دو سال بعد از معرفی نسخهٔ اولیهٔ اسپایدر یعنی سال ۱۹۸۴، تولید CW311 توسط ایسدرا آغاز شد. نسخهٔ تولیدی این ماشین همچنان از پیشرانه‌های مرسدس استفاده می‌کرد که حتی شامل برخی نمونه‌های تیونینگ AMG هم می‌شد ولی نام خودرو به ایسدرا امپراطور ۱۰۸i تغییر پیدا کرد. طی ۹ سال، مجموعاً ۳۰ دستگاه از این ماشین تولید شد. امپراطور در سال ۱۹۹۱ فیس‌لیفت شد و نهایتاً تولید آن در سال ۱۹۹۳ خاتمه پیدا کرد.

مشخصات ایسدرا امپراطور

امپراطور در طول عمر نه‌سالهٔ خود، به پیشرانه‌های مختلف مرسدس مجهز شد. نسخهٔ اول این ماشین از موتور ۵ لیتری هشت سیلندر M117 استفاده می‌کرد و نسخه‌های بعدی به نسخهٔ ۵.۶ لیتری همان موتور و همین‌طور موتورهای ۵.۶ لیتری و ۶ لیتری هشت سیلندر AMG مجهز شدند. با به‌روزرسانی امپراطور در سال ۱۹۹۱، قدرت هم افزایش پیدا کرد و نهایتاً در قوی‌ترین نسخه‌ها به ۳۹۰ اسب بخار رسید. امپراطور به درهای گالوینگ مجهز بود که یکی از عناصر طراحی مهم سوپراسپرت‌های مرسدس بود درحالی‌که برای داخل هم قطعاتی از پورشه ۹۲۸ قرض گرفته شده بود. یکی از ویژگی‌های غیرعادی ایسدرا، استفاده از پریسکوپ برای دید عقب بود که جای آینهٔ سنتی را گرفته بود. فیس‌لیفت سال ۱۹۹۱ نیز به‌روزرسانی‌هایی ظاهری را برای ایسدرا به همراه داشت که مهم‌ترین آن‌ها چراغ‌های جلوی مخفی بودند. این چراغ‌ها در اولین نمونهٔ نمایشی که در سال ۱۹۷۸ ساخت شد وجود داشتند اما در نسخهٔ تولیدی حرف شدند و حالا دوباره به امپراطور بازگشتند. حدود ۱۷ دستگاه امپراطور با این طراحی جدید ساخته شد.

کُمنداتور ۱۱۲i، جانشین امپراطور

زمانی که تولید امپراطور به پایان رسید، ایسدرا خودروی جدیدی بنام کُمنداتور ۱۱۲i را به‌عنوان جانشین آن معرفی کرد. نام این خودرو به‌افتخار انزو فراری انتخاب شد که لقب کمنداتور به معنای فرمانده گرفته بود. کمنداتور هم مثل امپراطور از تکنولوژی‌های پیشرفته و آینده‌نگرانه‌ای مثل ترمز هوایی خودکار و سیستم تنظیم ارتفاع بهره می‌برد که هنگام افزایش سرعت، ارتفاع خودرو را به‌طور خودکار پایین می‌آورد. سوپراسپرت جدید ایسدرا هم مثل سلف خود از پیشرانهٔ مرسدس استفاده می‌کرد ولی این بار یک موتور ۶ لیتری V12 با ۴۰۸ اسب بخار قدرت را می‌دیدیم.

بااین‌حال، ایسدرا نتوانست این خودرو را به تولید برساند زیرا هزینه‌های بسیار بالای توسعهٔ کمنداتور همراه با بحران مالی ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی در دههٔ ۹۰، باعث ورشکستگی این شرکت شد. پس‌ازاین، ایسدرا توسط سرمایه‌گذاران سوئیسی خریداری شد و مدیران جدید تصمیم گرفتند کمنداتور را از یک کانسپت به خودرویی قابل رانندگی تبدیل کنند. بدین ترتیب، شولز تحت مدیریت جدید همچنان به کار خود ادامه داد و درنهایت موفق شد اولین پروتوتایپ کمنداتور را تکمیل کند. این خودرو که حالا سیلور آرو C112i نام گرفته بود، بجای پیشرانهٔ قبلی، به یک نمونهٔ ۶.۹ لیتری V12 ساخت مرسدس مجهز شد که ۶۱۰ اسب بخار قدرت داشت. از کمنداتور یا سیلور آرو همین یک نمونه ساخته شد.

آیندهٔ ایسدرا

ایسدرا پس‌ازاینکه توسط سوئیسی‌ها خریداری شد، کار روی پروژه‌های ساخت خودرو مثل خودرویی منحصربه‌فرد با نام اتوبان‌کوریر ۱۱۶i را ادامه داد که با طراحی کلاسیک بر اساس مرسدس بنز S کلاس نسل W126 ساخته شده بود. این شرکت در سال ۲۰۱۶ هم موفق شد تنها نمونهٔ ساخته‌شده از سیلور آرو را از مالک آن که یک تاجر سوئیسی بود پس بگیرد و نام اصلی کمنداتور را بازگرداند. جدیدترین محصول این شرکت هم در سال ۲۰۱۸ معرفی شد. این خودرو که کمنداتور GT نام دارد، یک خودروی اسپرت الکتریکی است که با همکاری استارتاپ چینی WM موتور ساخته شده است. ایسدرا نهایتاً در سال ۲۰۲۱ توسط یک شرکت چینی بنام شینهویی خریداری شد و هم‌اکنون وب‌سایت و کانال‌های رسانه‌های اجتماعی آن غیرفعال هستند.