راهنمای خرید میتسوبیشی پاجرو دست دوم؛ دودر و چهاردر مدل 2007 تا 2010

با بودجه‌ی ۳ تا ۴ میلیارد تومان، میتسوبیشی پاجرو ۶ سیلندر دو دیفرانسیل در بازار ایران وجود دارد. این خودرو گزینه‌ای جالب در کلاس تویوتا پرادو محسوب می‌شود.

شاسی‌بلندهای لوکس در ایران، تنوع چندانی ندارند. این کلاس خودرویی برای مردم کشور ما، صرفا تویوتا لندکروزر را شامل می‌شود و اندک نمونه‌های وارد شده از لکسوس یا دیگر برندها، بسیار دور از دسترس هستند. از سویی دیگر، قیمت محصولات دست دوم تویوتا در بازار ایران، گران شده و حالا گزینه‌های دیگر، مثل میتسوبیشی پاجرو، جذاب‌تر از قبل هستند.

بیشتر بخوانید:

حدود یک قرن پیش، شرکت میتسوبیشی موتورز، بینان نهاده شد. این گروه صنعتی، تا قبل از روی آوردن به خودروسازی، به‌عنوان غول کشتی‌سازی ژاپن شناخته می‌شد، اما با معرفی اولین خودروی بنزینی با خط تولید تجاری در سال ۱۹۱۷، نخستین خودروساز صنعتی ژاپن، لقب گرفت. میتسوبیشی تا دهه‌ی ۷۰ میلادی به رشد خود ادامه داد و در جمع سودآورترین برندهای خودرویی دنیا قرار داشت، اما با شروع دهه‌ی ۹۰، با کاهش فروش و کمبود سرمایه مواجه شد. قدیمی‌ترین خودروساز ژاپن، از اوایل قرن بیست و یکم در سراشیبی سقوط قرار گرفت و در نهایت، مجبور به فروش تمامی خطوط تولید خود، در خارج از ژاپن شد.

اولین پاجرو سال ۱۹۸۲ به بازار جهانی رسید. این خودرو هم در ظاهر و هم نام‌گذاری، الهام‌گرفته از رنجرور بود؛ اما قیمت پایین‌تر و هزینه نگه‌داری بهتر داشت. نسل اول و دوم پاجرو تا سال ۲۰۰۰ در کشورهای مختلف دنیا مونتاژ شد و کیفیت بسیار خوب خود را ثابت کرد. نسل‌های بعد، مشابه تویوتا لندکروزر به سبک لوکس نزدیک شدند و البته فروش جهانی پاجرو کاهش یافت.

آخرین نسل پاجرو از ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱ تولید شد و فقط یک خط تولید در ژاپن داشت. این محصول با بدنه‌ی دو در و چهاردر، از ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ به بازار ایران رسید. این خودرو از نظر ابعاد، کمی بزرگ‌تر از تویوتا پرادو است؛ ضمن اینکه در کابین، کمی لوکس‌تر دیده می‌شود. تعداد پاجرو موجود در کشور ما نسبت به انواع لندکروزر و پرادو، کمتر است؛ اما قیمت محصول میتسوبیشی نیز جذاب‌تر به نظر می‌رسد.

طراحی بدنه و نمای بیرونی میتسوبیشی پاجرو

جلوپنجره‌ی کروم با نشان الماس میتسوبیشی، حس لوکس در پاجرو را نشان می‌دهند. چراغ‌های اصلی نیز فرم جذاب، هماهنگ با دیگر اجزا دارند. کشیدگی لبه‌ی کاپوت تا جلوپنجره، دیگر نکته‌ی مثبت در طراحی پاجرو است.

در نمای جانبی، حالت مکعبی در شاسی‌بلندهای سنتی ساخت ژاپن، برای پاجرو استفاده شده و به لطف حجم‌دهی نیمه‌ی پایین بدنه، عضلانی دیده می‌شود. زه‌وار داخل گلگیر و ادوات مربوط به رکاب در مدل‌های مختلف، هم‌رنگ بدنه هستند و حس قطعات پلاستیکی ارزان‌قیمت ندارند. اکثر مدل‌های وارد شده به ایران، رینگ ۱۷ یا ۱۸ اینچ با تایرهای ۲۲۵ میلی‌متر دارند اما چرخ ۲۰ اینچ با تایر ۲۶۵ میلی‌متر هم برای پاجرو قابل استفاده است.

طرح چراغ‌های عقب پاجرو نسبت به پرادو ۲۰۱۰ ساده‌تر دیده می‌شود و سبک قدیمی را تداعی می‌کند. همچنین زاپاس، کاملا توی دید است و به همین دلیل، درب صندوق به سمت راست باز می‌شود. سپر عقب پاجرو، از پلاستیک باکیفیت ساخته شده اما در غالب مدل‌های وارداتی، سیاه‌ رنگ است و برخلاف سپر جلو، به رنگ بدنه ارایه نمی‌شود.

جدول ذیل، ابعاد متسوبیشی پاجرو دودر و چهاردر را نشان می‌دهد. برای مقایسه، ابعاد تویوتا لندکروزر پرادو مدل ۲۰۱۰ هم قابل مشاهده است.

طراحی داخلی و نمای کابین میتسوبیشی پاجرو

غالب پاجروهای موجود در ایران، نمایشگر لمسی و دوربین پارک دارند. البته این مانیتورهای ۵ اینچی، کوچک هستند؛ اما هنگام هدایت خودرو با دنده عقب، کاربرد دارند. مجموع این موارد، در کنار اهرم ترمز دستی و استارت کلید دار، حس یک خودروی قدیمی را برای راننده تداعی می‌کنند.

پدال‌های آلومینیوم، صندلی‌های چرم و زه‌وار چوب داخل داشبورد، نکات مثبت در کابین پاجرو هستند. هرچند که تمام داشبورد از پلاستیک سخت و خاکستری تیره ساخته شده، می‌توان از راحتی بسیار خوب صندلی‌ها لذت برد و حس یک خودروی لوکس کلاسیک را تجربه کرد. اهرم بسیار بزرگ برای تعویض دنده، طرح سیلندری پشت فرمان و چیدمان کلیدها، دیگر لوازم پاجرو هستند که تفاوت این خودرو با شاسی‌بلندهای مدرن را نشان می‌دهند.

بعضی مدل‌های ۴در، نسخه‌ی سه ردیف صندلی دارند. این خودرو برای ۴ سرنشین بلند قد، فضای ایده‌ال فراهم می‌کند و کاملا مناسب سفرهای بلندمدت است. در نسخه‌ی دودر، صندوق عقب مشابه یک کراس‌اور معمولی محسوب می‌شود اما مدل ۴در با دو ردیف صندلی، حدود هزار لیتر فضای حمل بار از کف تا سقف فراهم می‌کند.

پیشرانه و تجهیزات فنی میتسوبیشی پاجرو

پاجرو با موتور ۳ لیتر و ۳/۵ لیتر به تعداد اندک در ایران وجود دارد؛ اما غالب مدل‌های وارداتی از موتور ۶ سیلندر V6 تنفس طبیعی با حجم ۳۸۰۰ سی‌سی، همراه گیربکس اتوماتیک ۵ سرعته استفاده می‌کنند. این مدل پاجرو،۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۳۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. نسخه‌ی دودر با وزن ۲۱۷۵ کیلوگرم، در زمان ۱۱ تا ۱۲ ثانیه به سرعت صد کیلومتر برساعت می‌رسد؛ اما مدل ۴در حدود ۲۰۰ کیلوگرم وزن  دارد و برای رسیدن به سرعت  صد کیلومتر برساعت، نزدیک به ۱۴ ثانیه زمان می‌برد.

مصرف سوخت، مهم‌ترین نکته‌ی منفی پاجرو است که حتی در مدل‌های ساخت ۲۰۲۰ ژاپن هم، باقی ماند. مدل ۴در هنگام رانندگی در شهر، به راحتی ۱۸ تا ۲۰ لیتر در صد کیلومتر، بنزین می‌سوزاند. میانگین مصرف سوخت پاجرو به صورت ترکیبی (شهر و جاده) تقریبا ۱۴ لیتر در صد کیلومتر است.

بهره‌گیری از سیستم ۴ چرخ محرک با قفل دیفرانسیل مکانیکی، نکته‌ی قوت پاجرو است؛ اما باید توجه داشت که این خودروی ژاپنی، شاسی نردبانی یا شاسی مستقل از بدنه استفاده نمی‌کند. برخلاف تویوتا پرادو که شاسی نردبانی دارد و تویوتا لندکروزر که شاسی مستقل (body-on-frame) است.

پاجرو دنده‌های کمکی و سیستم مدیریت گشتاور بین چرخ‌های جلو و عقب، شامل حالت‌های 2H و 4H و 4HL و 4LL دارد که هنگام رانندگی با سرعت‌ها متفاوت، در مسیرهای لغزنده، بسیار مفید هستند. همچنین سیستم‌های ترمز و پایداری شامل ABS – EBAC – ASC – ATC – EBD – MBOS – ASTC در پاجرو ارایه می‌شوند. کروز کنترل، سیستم حفظ خودرو در شیب، سانروف، گرم‌کن صندلی‌های جلو و ۸ کیسه‌ی هوا شامل ایربگ‌های پرده‌ای در طرفین، امکانات موجود در پاجروهای وارداتی هستند.

قیمت انواع میتسوبیشی پاجرو در ایران و مقایسه با پرادو

بودجه‌ی لازم برای پاجرو ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ دودر یا ۴ در، حدود ۳ تا ۴ میلیارد تومان است. البته اندک نمونه‎های بسیار تمیز و کم‌کار تا ۴/۵ میلیارد هم قیمت‌گذاری می‌شوند. این عدد نسبت به تویوتا پرادو، حدود ۱/۵ تا ۲ میلیارد تومان کمتر است.

دلیل اینکه برای خرید پرادو باید ۴۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از پاجرو هزینه کرد، صرفا محبوبیت برند تویوتا برای ایرانی‌ها نیست. تامین لوازم یدکی برای محصولات تویوتا، ساده‌تر و ارزان‌تر از  قطعات میتسوبیشی است. همچنین تعمیرکاران قابل اعتماد آشنا به تویوتا، در شهرهای بزرگ ایران پرتعداد هستند. نمایندگی‌های واردکننده‌ی تویوتا، مثل ایرتویا نیز طی چند دهه حضور در بازار کشورمان، همچنان خدمات فنی ارایه می‌دهند و برتری محسوس نسبت به آرین موتور (نماینده متیسوبیشی در ایران) دارند.

هرچند کیفیت ساخت پاجرو بالا است؛ اما خرابی و استهلاک این خودرو طی سال‌ها استفاده، بیشتر از پرادو است. برای لوازم بدنه و اقلام فنی هم، مالک پاجرو باید بیشتر از راننده‌ی تویوتا هزینه کند. به دلیل تیراژ تولید بسیار زیاد محصولات تویوتا، انواع چراغ و سپر و گلگیر پرادو با برندهای متفرقه ساخت شرکت‌های غیرژاپنی، در دسترس هستند اما این لوازم برای پاجرو، هزینه‌ی بیشتری دارند.