قوی‌ترین هاچ‌بک‌های دیفرانسیل عقب تاریخ، از رنو 5 توربو تا بی‌ام‌و سری 1

درحالی‌که اکثر هاچ‌بک‌های دنیا به‌صورت دیفرانسیل جلو ساخته می‌شوند، در طول تاریخ هاچ‌بک‌هایی هم با انتقال قدرت محرک عقب و پیشرانه‌های قدرتمند تولید شده‌اند.

اکثر هاچ‌بک‌ها به دلایل ایمنی و هزینه‌ای، دیفرانسیل جلو هستند زیرا ساخت خودرویی با انتقال قدرت به چرخ‌های جلو آسان‌تر است و در بخش ایمنی هم کنترل کم‌فرمانی آسان‌تر از بیش‌فرمانی است که در خودروهای دیفرانسیل عقب قدرتمند زیاد اتفاق می‌افتد. بااین‌وجود، در طول دهه‌های گذشته، برخی شرکت‌ها اقدام به ساخت هاچ‌بک‌های اسپرتی با انتقال قدرت محرک عقب کردند که در ادامه با قوی‌ترین آن‌ها آشنا خواهیم شد.

مرکور XR4Ti

سال‌های تولید: ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹

شاید بگویید فورد سی‌یرا که در آمریکا با برند مرکور عرضه شد، یک هاچ‌بک داغ محسوب نمی‌شود ولی این خودرو با فرم سه‌در و درب صندوق لیفت‌بک، شرایط حضور در لیست ما را دارد. در اواسط دههٔ ۸۰، رئیس فورد «باب لوتز» خواهان یک خودروی اسپرت خانوادگی در سبد محصولات فورد آمریکا بود. بدین منظور، سی‌یرا از فورد اروپا گرفته و با برند مرکور در آمریکا عرضه شد. در تلاش برای رقابت با ب‌ام‌و سری ۳، فورد این خودرو را به موتور بزرگ‌تر ۲.۳ لیتری و فنرهای سفت‌تر مجهز کرد تا به یک هاچ‌بک پرفورمنس تبدیل شود. بااین‌حال، ۱۴۵ اسب بخار قدرت موتور توربوشارژ این ماشین حتی طبق استانداردهای دههٔ ۸۰ هم اندک بود و سیستم تعلیق نیز هنوز هم بیشتر مناسب یک سواری راحت خانوادگی بود تا خودرویی اسپرت. به همین دلیل، XR4Ti فقط چهار سال در بازار آمریکا دوام آورد.

تالبوت سانبیم لوتوس

سال‌های تولید: ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱

سانبیم ابتدا توسط کرایسلر اروپا در سال ۱۹۷۷ معرفی شد. این خودرو یک هاچ‌بک دیفرانسیل عقب بود که به‌طور خاص برای جاده‌های تنگ و باریک اروپا طراحی شده و از یک پیشرانهٔ ۰.۹ لیتری کوچک با تنها ۴۲ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. بااین‌حال، وقتی پژو-سیتروئن در سال ۱۹۷۹ کرایسلر اروپا را خرید، این خودرو تالبوت سانبیم نام گرفت و خیلی زود به یک هاچ‌بک داغ تبدیل شد تا تصویر آن در بازار تقویت شود. ابتدا مدل سانبیم Ti با پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری و ۱۰۰ اسب بخار قدرت معرفی شد اما چندی بعد فرانسوی‌ها از لوتوس کمک گرفتند و یک پیشرانهٔ بسیار بزرگ‌تر ۲.۲ لیتری را در سینهٔ این هاچ‌بک قرار دادند که ۱۵۰ اسب بخار قدرت را به چرخ‌های عقب تحویل می‌داد. سانبیم لوتوس با این موتور به یکی از قوی‌ترین هاچ‌بک‌های اروپایی آن سال‌ها تبدیل شد.

AMC گرملین

سال‌های تولید: ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۶

گرملین یکی از اولین هاچ‌بک‌های داغ جهان محسوب می‌شود. گرملین به‌عنوان خودرویی جمع‌وجور و اقتصادی بر اساس پلت‌فرم کوتاه شدهٔ مدل هورنت برای رقابت با خودروهای اقتصادی وارداتی اروپایی و ژاپنی مثل فولکس‌واگن بیتل و تویوتا کرولا ساخته و در سال ۱۹۷۰ معرفی شد. این خودرو ابتدا با پیشرانه‌های شش سیلندر خطی به بازار آمد اما اتفاق هیجان‌انگیز در سال ۱۹۷۲ افتاد یعنی زمانی که یک پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 برای گرملین ارائه شد. هرچند این موتور تنها ۱۵۰ اسب بخار قدرت داشت اما در خودرویی با وزن کمتر از ۱۳۰۰ کیلوگرم، پرفورمنس قابل‌توجهی را فراهم می‌کرد و خودرو را با گیربکس سه سرعته دستی، ظرف حدود ۸ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

رنو ۵ توربو

سال‌های تولید: ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴

ازآنجایی‌که لانچیا در اواسط دههٔ ۷۰ با مدل استراتوس به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کرد، رنو هم می‌خواست در مسابقات رالی خودی نشان دهد. برای این کار، رنو ۵ انتخاب شد که تغییرات بزرگی را تجربه کرد. مهم‌ترین تغییر، انتقال پیشرانه به پشت صندلی‌های جلو بود. این یک موتور ۱.۴ لیتری چهار سیلندر با توربوشارژر گرت بود که نیروی خود را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد تا هندلینگ بهتری را در پیست‌های رالی فراهم کند. سیستم تعلیق عقب رنو ۵ توربو از آلپین A310 و گیربکس پنج سرعتهٔ دستی آن از رنو ۳۰ گرفته شد. به‌منظور رعایت قوانین هومولوگیشن مسابقات رالی WRC، از این رنو ۵ موتور وسط تنها ۴۰۰ دستگاه نمونهٔ جاده‌ای هم ساخته شد.

ب‌ام‌و 325ti کامپکت

سال‌های تولید: ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴

ب‌ام‌و در اواسط دههٔ ۹۰ برای ورود به بازار خودروهای کوچک‌تر و ارزان‌تر، نسخهٔ هاچ‌بک سه‌در از سری ۳ را با نام سری ۳ کامپکت معرفی کرد. نسل اول این خودرو بر اساس سری ۳ نسل E36 بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ ساخته شد و سپس جای خود را به نسل دوم داد که بر پایهٔ سری ۳ نسل E46 شکل گرفت. سری ۳ کامپکت جدید علاوه بر اینکه ۲۱ سانتی‌متر طول کمتری نسبت به E46 سدان داشت، در طراحی جلو هم با همتایان سدان و کوپهٔ خود متفاوت بود ولی همچنان انتقال قدرت دیفرانسیل عقب را حفظ کرده بود. سری ۳ کامپکت E46 با پیشرانه‌های مختلفی عرضه شد که قوی‌ترین آن‌ها در مدل 325ti ارائه می‌شد. این یک موتور ۲.۵ لیتری شش سیلندر خطی با ۱۹۲ اسب بخار قدرت بود. این خودرو اما در بازار خیلی موفق عمل نکرد و نهایتاً با هاچ‌بک سری ۱ جایگزین شد.

رنو کلیو V6

سال‌های تولید: ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵

در نمایشگاه خودروی پاریس ۱۹۹۸ رنو با رونمایی از نسخه‌ای عجیب از هاچ‌بک کلیو با گلگیرهای پهن و یک موتور ۳ لیتری V6 در وسط، همه را شگفت‌زده کرد. این خودرو که نهایتاً در سال ۲۰۰۱ به بازار عرضه شد، در قسمت عقب کاملاً با کلیوی معمولی متفاوت بود. در کلیو V6 صندلی‌های عقب حذف شده بود تا فضا برای نصب پیشرانه فراهم شود. یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی هم قدرت این موتور را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد. دو سال بعد، رنو نسخهٔ بروز شدهٔ کلیو V6 را با نام فاز ۲ معرفی کرد که قدرت آن افزایش یافته بود و حالا با ۲۵۵ اسب بخار، قوی‌ترین هاچ‌بک تولیدی زمان خود محسوب می‌شد و شتاب صفرتاصد ۵.۹ ثانیه‌ای داشت. از کلیو V6 تنها ۱,۵۵۵ دستگاه در نسخهٔ فاز ۱ و ۱,۳۹۰ دستگاه در نسخهٔ فاز ۲ ساخته شد.

ب‌ام‌و M Z3 کوپه

سال‌های تولید: ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲

پس از موفقیت رودستر Z3 در بازار، ب‌ام‌و به فکر ساخت نسخهٔ کوپهٔ آن افتاد. در این مدل فرم کلی بدنه حفظ شد ولی Z3 در عقب شکلی هاچ‌بک مانند به خود گرفت و نسخهٔ M همه‌چیز را هیجان‌انگیزتر کرد. این مدل با گلگیرهای برجسته، پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری شش سیلندر خطی M3 را قرض گرفت که با ۳۲۰ اسب بخار قدرت در کنار وزن ۱۳۶۰ کیلوگرمی، M کوپه را به یک هاچ‌بک آتشین تبدیل کرد. از این ماشین در طول دوران کوتاه تولید، حدود ۴ هزار دستگاه به فروش رسید و سپس با Z4 جایگزین شد که در نسخهٔ کوپه فرم هاچ‌بک را کنار گذاشت.

ب‌ام‌و M140i

سال‌های تولید: ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹

ب‌ام‌و که تعصب شدیدی روی انتقال قدرت دیفرانسیل عقب داشت، حتی نسل‌های اول و دوم هاچ‌بک سری ۱ را هم به‌صورت محرک عقب ساخت. جذاب‌ترین عضو این خانواده، مدل پرچم‌دار M140i در نسل دوم بود که از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ تولید شد. زیر کاپوت این هاچ‌بک دیفرانسیل عقب یک موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی توربو قرار داشت که یکی از قوی‌ترین هاچ‌بک‌های داغ زمان خود را خلق کرد و رانندگی بسیار هیجان‌انگیزی را به ارمغان می‌آورد. متأسفانه اما نسل سوم سری ۱ روی پلت‌فرم دیفرانسیل جلوی مشترک با مینی ساخته شد و قوی‌ترین موتور آن یک نمونهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو با تنها ۳۰۰ اسب بخار قدرت بود.