10 خودروی لوکس دهه 90 میلادی که جلوتر از زمان خود بودند

در دههٔ ۹۰ میلادی خودروهای لوکسی ساخته شدند که از جنبه‌های مختلفی مثل تکنولوژی شاسی، طراحی، سیستم تعلیق و فناوری‌های داخلی جلوتر از زمان خود بودند.

خودروهای لوکس طی ۳۰ سال گذشته پیشرفت‌های زیادی داشته‌اند. در دههٔ ۹۰، خودرویی که به صندلی‌های چرمی، کنترل تهویهٔ خودکار و سیستم پخش CD مجهز بود لوکس محسوب می‌شد ولی امروز خودروهای لوکس از نمایشگرهای عظیم در جلو و عقب، زیر پایی صندلی‌های عقب و زیر آرنجی‌های مجهز به گرم‌کن بهره می‌برند. بااین‌حال، سادگی و تکنولوژی قدیمی خودروهای لوکس دههٔ ۹۰ جذابیت خاصی داشت که در خودروهای امروزی نمی‌بینیم. برخی از این خودروها حتی از زمان خود جلوتر بودند که در ادامه با تعدادی از آن‌ها آشنا خواهیم شد.

لینکلن مارک VIII

کوپه‌های لوکس در دههٔ ۹۰ بسیار محبوب بودند و لینکلن مارک VIII یکی از بهترین‌های آن‌ها بود. این آخرین نسل از سری کانتیننتال لینکلن بود که از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ تولید شد و هیچ جانشین مستقیمی نداشت. چیزی که این خودرو را بسیار خاص می‌کرد، طراحی بیرونی بود. طراحی اصلی کوپهٔ لوکس لینکلن «کیو کیم» قصد داشت مارک VIII را متفاوت از برادران ارزان‌تر خود یعنی مرکوری کوگار و فورد تاندربرد جلوه دهد و در این کار موفق عمل کرد. مارک VIII علاوه بر طراحی منحصربه‌فرد، سقف فولادی و شاسی پایین‌تری نسبت به برادران خود داشت. متأسفانه اما این خودرو چندان موردتوجه قرار نگرفت و بدون معرفی نسل بعدی کنار گذاشته شد. مارک VIII با یک پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 زیر کاپوت که ۲۸۰ اسب بخار قدرت داشت، خودروی سریعی بود و از تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای برای زمان خود مثل سیستم تعلیق بادی بهره می‌برد.

آکورا لجند

لجند اولین خودروی بود که با برند آکورا در سال ۱۹۸۵ در آمریکا عرضه شد. این ماشین طی دو نسل تا سال ۱۹۹۵ به تولید رسید که نسل دوم با طراحی شیک‌تر و ویژگی‌های پیشرفته‌تر، خودروی محبوب‌تری است. لجند به یک پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری V6 با ۲۳۰ اسب بخار قدرت مجهز بود که نیروی آن به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد. لجند همچنین اولین خودروی V6 هوندا بود که با گیربکس دستی عرضه شد هرچند که گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک هم قابل سفارش بود.

ب‌ام‌و سری ۸

نسل اول سری ۸ بدون شک یکی از زیباترین خودروهای تاریخ ب‌ام‌و محسوب می‌شود ولی طراحی خیره‌کننده تنها دلیل حضور این کوپهٔ جذاب باواریایی در لیست ما نیست. سری ۸ با پیشرانه‌های V8 و V12 عرضه می‌شد که دومی در مدل 850CSI تا ۳۸۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. علاوه بر این، برای هردو موتور گیربکس دستی هم قابل انتخاب بود تا سری ۸ به یکی از بهترین گرند توررهای دههٔ ۹۰ تبدیل شود.

جگوار XJR

در دههٔ ۹۰ جگوارها احساس هیجان‌انگیزتری نسبت به مرسدس‌ها و ب‌ام‌وها داشتند و XJR زمانی به بازار آمد که AMG هنوز چندان محبوب و مشهور نشده بود و سری ۷ هم صرفاً یک سدان بزرگ لوکس سنتی بود. این‌گونه بود که XJR به یکی از اسپرت‌ترین سدان‌های فول سایز زمان خود تبدیل شد. زیر کاپوت این سدان بریتانیایی یک پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی سوپرشارژ قرار داشت که ۳۲۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. هرچند برای این نسخهٔ اسپرت پیشرانهٔ V12 ارائه نشد ولی با همان موتور شش سیلندر هم می‌توانست ظرف تنها ۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد.

مرسدس بنز S کلاس

مرسدس بنز S کلاس همیشه از آن خودروهایی بوده که نشستن در صندلی‌های عقبش بهتر از نشستن پشت فرمان بوده است و این موضوع در نسل W140 که در ایران با نام اتاق تانک شهرت دارد، با صندلی‌های عقب بزرگ و انبوهی از ویژگی‌های لوکس دههٔ ۹۰ به اوج رسید. یکی از این ویژگی‌ها، تلفن داخلی و هندزفری بود که در آن زمان بسیار نوآورانه محسوب می‌شد. علاوه بر این، W140 به تودوزی چرمی، کنترل تهویهٔ خودکار و CD چنجر شش‌تایی هم مجهز بود. با همهٔ این‌ها، کسانی که خواهان شتاب و سرعت بودند می‌توانستند سراغ مدل‌های V12 با موتور ۶ لیتری بروند که با حدود ۴۰۰ اسب بخار قدرت، شتاب صفرتاصد ۶.۵ ثانیه را فراهم می‌کرد.

لکسوس LS400

برند لکسوس در سال ۱۹۸۹ با سدان فول سایز LS400 ظهور کرد و به لطف قابلیت اطمینان فوق‌العاده و قیمت ارزان‌تر از رقبای آلمانی، غوغایی در بازار سدان‌های لوکس به راه انداخت. به لطف این ویژگی‌ها، LS400 به یکی از محبوب‌ترین سدان‌های لوکس بازار در دههٔ ۹۰ تبدیل شد که این محبوبیت با نسل دوم تا سال ۲۰۰۰ ادامه پیدا کرد. طراحی بیرونی شیک، کابین مجلل و پیشرانهٔ نرم باعث برتری سدان پرچم‌دار لکسوس نسبت به رقبا شد. علاوه بر این، LS400 به قابلیت اطمینان فوق‌العاده‌ای شهرت یافت و حتی نمونه‌ای را دیده‌ایم که با پیشرانهٔ فابریک به کارکرد ۱.۵ میلیون کیلومتر رسیده است.

ب‌ام‌و سری ۷

پس‌ازاینکه سری ۷ نسل E23 راه را برای سدان پرچم‌دار ب‌ام‌و هموار کرد، نسل E38 به بازار آمد که یکی از بهترین سدان‌های فول سایز لوکس بازار بود. این نسل از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۱ تولید شد و هنوز هم به‌عنوان یکی از زیباترین نسل‌های سری ۷ شناخته می‌شود. E38 با پیشرانه‌های مختلفی راهی بازار شد که هیجان‌انگیزترین آن‌ها یک نمونهٔ ۵.۴ لیتری V12 با ۳۲۶ اسب بخار قدرت در مدل 750iL بود. علاوه بر این، ب‌ام‌و در این نسل ویژگی‌های نوآورانه‌ای مثل سیستم ناوبری، ایربگ‌های جانبی و سنسورهای پارک جلو و عقب را ارائه کرد.

آئودی S8

S8 بر اساس A8 به‌عنوان نسخه‌ای اسپرت ساخته شد. این خودرو با بهره‌مندی از مونوکوک آلومینیومی اسپیس فریم آئودی، پیشگاه استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفتهٔ شاسی بود. علاوه بر این، S8 زیر کاپوت خود یک شگفتی را پنهان کرده بود. این یک موتور ۴.۲ لیتری V8 بود که قدرت چشمگیر ۳۶۰ اسب بخاری تولید می‌کرد. چنین رقمی برای آن زمان بسیار زیاد بود و جهش بزرگی را در قدرت سدان‌های لوکس دههٔ ۹۰ رقم زد. موضوع جذاب‌تر اینکه امکان سفارش گیربکس دستی هم برای این پیشرانه وجود داشت که ویژگی بسیار کمیابی در سدان‌های لوکس آن سال‌ها به‌حساب می‌آمد.

رنجروور

نسل دوم رنجروور که با کد P38 شناخته می‌شد، بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۲ تولید شد و جایگزینی شاسی‌بلند برای سدان‌های لوکس آن زمان محسوب می‌شد. این نسل از رنجروور پیشرفت‌های زیادی را نسبت به نسل اول تجربه کرد که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به آپشن پیشرانهٔ شش سیلندر خطی دیزلی ساخت ب‌ام‌و و بهبود سیستم تعلیق بادی اشاره کرد. علاوه بر این، نسخهٔ بروز شدهٔ همان موتور V8 روور قبلی نیز همچنان ارائه می‌شد که حداکثر ۲۳۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

کادیلاک دویل

کادیلاک دویل یک از سدان‌های کاملاً امتحان پس دادهٔ تاریخ آمریکا محسوب می‌شود. میگوییم امتحان پس داده چون دویل از قابلیت اطمینان اثبات‌شده‌ای برخوردار است که از اکثر رقبای خود در دههٔ ۹۰ برتر بود. یکی از دلایل اصلی این قابلیت اطمینان فوق‌العاده، پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 جان‌سخت کادیلاک بود که می‌توانست کیلومترها را بدون مشکل طی کند. این موتور که ۲۰۰ اسب بخار قدرت داشت، تا سال ۱۹۹۵ در سینهٔ دویل قرار گرفت و سپس با موتور جدید نورث‌استار جایگزین شد که با حجم کمتر ۴.۶ لیتر، بین ۲۷۰ تا ۳۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.