جهان خودروسازی پر از ایده‌های عجیب است که بسیاری از آن‌ها رنگ واقعیت به خود نمی‌گیرند ولی یک شرکت کوچک بریتانیایی با ساخت هیولایی شش چرخ، این کار را انجام داد.
«رابرت یانکل» در سال ۱۹۵۵ گروه یانکل را راه‌اندازی کرد که به ساخت نسخه‌هایی منحصربه‌فرد از محصولات برندهایی مثل مرسدس بنز و لندروور می‌پرداخت و از این طریق به شهرت رسید. گروه یانکل آن‌قدر رشد کرد که به رابرت امکان تأسیس شرکت دیگری برای ساخت خودروهای اختصاصی خودش را داد. این شرکت با نام پانتر وست‌ویندز در سال ۱۹۷۲ تأسیس شد. اولین خودروی این شرکت رودستری بنام J72 بود که بر اساس تریومف دولومایت ساخته شده بود ولی ظاهری مشابه خودروهای دههٔ ۳۰ داشت و از پیشرانه‌های شش سیلندر و V12 جگوار استفاده می‌کرد. بااین‌حال، عجیب‌ترین و افراطی‌ترین محصول پانتر در سال ۱۹۷۷ متولد شد.
هرچند پانتر پیش‌ازاین سدان لوکسی بنام ریو ساخته بود ولی این شرکت نوپای بریتانیایی به دنبال ساخت یک خودروی لوکس پرفورمنس برای عشق ماشین‌های ثروتمند بود. این پروژه پانتر ۶ نام گرفت و همان‌طور که از نامش مشخص است، ویژگی اصلی آن برخورداری از شش چرخ بود که شامل چهار چرخ کوچک در جلو و دو چرخ با اندازهٔ معمولی در عقب می‌شد. پانتر ۶ از خودروی فرمول یک مشهور تایرل P34 الهام گرفته بود که یک سال قبل معرفی شده بود. این خودروی شش چرخ نه‌تنها پرفورمنسی در حد سوپراسپرت‌ها داشت بلکه از تمام تجمل و راحتی لازم برای سفرهای طولانی برخوردار بود.
در فرمول یک، تایرل به چند دلیل اقدام به توسعهٔ P34 شش چرخ کرد. استفاده از چرخ‌های کوچک‌تر در جلو باعث کاهش ضریب درگ می‌شد و وزن را هم در محور جلو بهتر توزیع می‌کرد و چهار چرخ تحت‌فشار کمتری نسبت به دو چرخ قرار می‌گرفتند که به حفظ تعادل خودرو کمک می‌کرد. همچنین وجود چهار چرخ در جلو قدرت ترمز گیری را بهبود می‌بخشید و باعث افزایش چسبندگی می‌شد زیرا چهار تایر کوچک نسبت به دو تایر معمولی سطح تماس بیشتری داشتند. همین موضوعات در مورد پانتر هم صدق می‌کرد و شرکت بریتانیایی امیدوار بود از این طریق بتواند با محصولات لوکس برندهای معتبری مثل مازراتی و آستون‌مارتین رقابت کند.
پانتر برخلاف محصولات قبلی خود که از پیشرانه‌های خودروسازان بریتانیایی استفاده می‌کردند، به‌منظور یافتن پیشرانه‌ای برای پانتر ۶ به آن سوی اقیانوس اطلس سفر کرد و نیروگاه ۸.۲ لیتری V8 کادیلاک را برگزید. پانتر این موتور را تقویت کرد و طبق گفته‌ها، خروجی آن را به حدود ۶۰۰ اسب بخار رساند که از طریق یک گیربکس سه سرعته اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد. به لطف این ترکیب، خودروی شش چرخ پانتر می‌توانست به سرعتی بیش از ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.
پانتر ۶ در داخل نیز فضایی کاملاً مجلل با تمام امکانات رفاهی آن زمان مثل سیستم تهویه، تلفن داخلی و حتی تلویزیون روی داشبورد داشت. بااین‌حال، این خودروی عجیب متأسفانه خریدار زیادی پیدا نکرد که دلیل اصلی این موضوع قیمت بود. کانورتیبل شش چرخ پانتر حدود ۴۰ هزار پوند قیمت داشت که معادل ۳۰۰ هزار دلار امروز بود و درنتیجه به‌طور قابل‌توجهی از خودروهایی مثل لامبورگینی و آستون‌مارتین گران‌تر بود. بااین‌وجود، پانتر ۱۵ سفارش خرید برای این ماشین دریافت کرد هرچند که این تعداد هیچ‌گاه ساخته نشد زیرا پیرلی که لاستیک‌های جلوی پانتر ۶ را با ابعاد غیرمعمول ۱۳ اینچی ۲۰۵/۴۰ ساخته بود، درنهایت از تولید این لاستیک‌ها خودداری کرد. درنتیجه، تنها دو نمونه از پانتر ۶ ساخته شد که یکی تکمیل و به خریدار تحویل داده شد درحالی‌که ساخت دومی ناتمام ماند زیرا شرکت در سال ۱۹۸۰ به دلیل مشکلات مالی تعطیل شد. البته نمونهٔ دوم هم توسط یکی از علاقه‌مندان پانتر تکمیل و فروخته شد.
با وجود طراحی عجیب و کمیابی، پانتر ۶ امروز ارزش چندانی ندارد و دومین نمونهٔ آن در سال ۲۰۱۱ در یک حراجی با قیمت تنها ۴۱ هزار یورو فروخته شد.
source