نبرد لامبورگینی روئلتو با فراری SF90 XX؛ آخرین فصل بزرگ‌ترین نبرد تاریخ

دو فرزند جدید از خانواده‌های اصیل ایتالیایی در امیلیا رومانیا به مصاف هم رفته‌اند تا کینه‌های قدیمی را زنده کنند و دعوای جدیدی به راه بیندازند.

ما اینجا هستیم برای آخرین فصل داستان بزرگ‌ترین رقابت روی کره زمین و ملاقات پیشرفته‌ترین نیروگاه‌های پلاگین‌هیبریدی ایتالیا. هرچند فراری SF90 XX و لامبورگینی از لحاظ طراحی و ساختار باهم متفاوت هستند ولی در مهندسی بسیار به یکدیگر شباهت دارند. البته درحالی‌که لامبورگینی یک پیشرانهٔ V12 تنفس طبیعی با ۸۲۵ اسب بخار قدرت در سینه دارد، فراری از یک موتور ۴ لیتری V8 توئین توربو با ۷۹۷ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند ولی هردو به سه موتور الکتریکی مجهز هستند که یکی روی هرکدام از چرخ‌های جلو قرار گرفته و سومی به چرخ‌های عقب نیرو می‌دهد.

موتورهای جلوی فراری هرکدام با ۲۳۰ اسب بخار قدرت، قوی‌تر از موتورهای ۱۵۰ اسب بخاری لامبورگینی هستند و توسط باطری بزرگ‌تری تغذیه می‌شوند. این موتورها مجموع قدرت را در فراری به ۱۰۳۰ اسب بخار و در لامبورگینی به ۱۰۱۵ اسب بخار می‌رسانند. درحالی‌که گاو خشمگین سنت آگاتا در حال حاضر فقط به‌صورت کوپه عرضه می‌شود، اسب رقصان مارانلو برای مدت کوتاهی در نسخهٔ اسپایدر هم عرضه شد ولی کل ۱,۳۹۸ دستگاه XX چند ساعت پس از معرفی در اوایل تابستان ۲۰۲۳ فروخته شدند. روئلتو با قیمت ۶۰۸ هزار دلار بسیار ارزان‌تر از SF90 XX اسپایدر ۹۹۵ هزار دلاری است و تا سال ۲۰۲۶ برای آن لیست انتظار شکل گرفته است.

بااین‌حال، در رقابت بین فراری و لامبورگینی پول مهم نیست. دیتونا و میورا، تستاروسا و کانتاش، ۴۵۸ و هوراکان، پوروسانگوئه و اوروس، این جنگ از دههٔ ۶۰ آغاز شده و مذاکرات صلح طولانی هنوز به نتیجه نرسیده است. اگر بخواهید از روی احساس انتخاب کنید، احتمالاً سراغ لامبورگینی خواهید رفت زیرا طراحی خشن، پیشرانهٔ V12 که سرشار از غرش گذشته است و ظاهری که کاملاً شبیه یک لامبورگینی واقعی است، قطعاً نظرها را جلب می‌کند ولی در رقابت ما، این فراری است که با رنگ قرمز خود مدام چشمان مردم را به سمت خود می‌کشد.

لامبورگینی ظرف ۲.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت و در کمتر از ۷ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد درحالی‌که فراری در حالت کوالیفاینگ که بوست را افرایش می‌دهد، ظرف تنها ۲.۳ ثانیه به سرعت صد و در ۶.۷ ثانیه به ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این اولین مدل XX جاده‌ای فراری است و پکیجی برای سریع‌تر شدن روی SF90 استاندارد محسوب می‌شود. ویژگی‌های نسخهٔ XX شامل کاهش ۱۰ کیلوگرمی وزن، داون‌فورس بیشتر، کیت بدنهٔ زیبا و ۳۰ اسب بخار قدرت بیشتر (۱۷ اسب بخار از پیشرانه V8 و ۱۳ اسب بخار از موتورهای الکتریکی) می‌شود. حداکثر سرعت این مدل از ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت در SF90 اسپایدر استاندارد اما به ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت کاهش پیدا کرده که دلیل اصلی این موضوع بال بزرگ و ثابت عقب است که اولین نمونه در نوع خود در یک فراری جاده‌ای از زمان F50 محسوب می‌شود.

درحالی‌که کابین SF90 XX شبیه نسخه‌ای لوکس‌تر از فراری مسابقه‌ای فرمول یک چارلز لکلرک به نظر می‌رسد، کابین روئلتو شیک‌تر و جذاب‌تر است و خوشحال می‌شوید که صدها کیلومتر را در اینجا سپری کنید. کابین فراری احساس تنگی دارد و کف فلزی آن زمانی که خیس شود لیز خواهد بود ولی از سوی دیگر، ستون‌های A پهن روئلتو در جاده‌های تنگ مانع دید می‌شوند. با نشستن روی صندلی‌های اسپرت مسابقه‌ای مانند فراری، خیلی زود متوجه اولویت‌های خودرو خواهید شد زیرا این صندلی‌ها فقط به‌صورت کشویی به عقب و جلو قابل تنظیم هستند و در ارتفاع بسیار پایینی قرار دارند. علاوه بر این، سقف بازشو هم باعث می‌شود XX مثل یک خودروی مسابقه‌ای احساس شود.

شاید به دلیل انتقاد از SF90 معمولی به دلیل ضعیف شخصیت، فراری قدرت قوای محرکهٔ XX را افزایش داده است. هنگام تخته کردن پدال گاز، فراری با شور و اشتیاق به حواس پنج‌گانه شما حمله خواهد کرد. تا دور ۵ هزار rpm، صدای پیشرانه فراری شبیه دو موتور چهار سیلندر بسیار تیونینگ شده به نظر می‌رسد اما از اینجا تا ردلاین، آوای پیشرانه شبیه جیغ موتورسیکلت‌های موتو GP خواهد بود. از سوی دیگر، موتور V12 لامبورگینی هویت خاص خود را دارد و بدون شک سمفونی زیباتری را می‌نوازد ولی XX به دلیل عایق‌های صوتی کمتر، خودروی سریع‌تری احساس می‌شود. ترمزهای فراری هم هیجان‌انگیز هستند و در کنار فرمان سریع و دقیق، رانندگی با این ماشین هیولایی را به یک بازی اعتیادآور تبدیل می‌کنند.

چسبندگی فراری در میانهٔ پیچ‌ها رؤیایی است و به‌راحتی می‌توان با کنترل فرمان، ترمزها و پدال گاز، خودرو را به سمت بیش‌فرمانی یا کم‌فرمانی سوق داد. وقتی جاده سخت‌تر و پیچ‌درپیچ می‌شود، انتظار می‌رود این فراری مسابقه‌ای با فاصلهٔ زیادی سریع‌تر باشد ولی لامبورگینی علیرغم شخصیت جاده‌ای‌تر، اصلاً خودروی کندی نیست. روئلتو بسیار متعادل‌تر است و از راننده نمی‌خواهد مدام مراقب بخش عقبی خودرو که تمایل به انحراف دارد باشد. این خونسردی لامبورگینی باعث می‌شود بتواند با سرعت بیشتر XX در پیچ‌ها مقابله کند و عقب نماند.

وقتی سرعت را افزایش می‌دهیم و دو خودرو پشت سرهم قرار می‌گیرند، تفاوت‌های بین ماشین‌ها بیشتر و بیشتر آشکار می‌شود. رانندهٔ XX باید در هر میلی‌ثانیه با دقت و تمرکز رانندگی کند درحالی‌که روئلتو برای آرامش و اعتمادبه‌نفس بیشتر طراحی شده است. لامبورگینی در سرعت‌های بالا نسبت به رقیب خود اصلاً احساس محدودیت و دست‌وپابسته بودن ندارد و به‌راحتی اونتادور پرتکان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. بزرگ‌ترین پیشرفت روئلتو نسبت به سلف خود، جایگزینی آن گیربکس ISR خشن و کند با یک گیربکس هشت سرعتهٔ دوکلاچه است که پشت موتور V12 نصب شده است. علاوه بر این، فاصلهٔ محوری نسبت به اونتادور بیشتر شده تا ۸۰ میلی‌متر فضای پای بیشتری ایجاد کند و ازآنجایی‌که محور جلو کاملاً الکتریکی است و نیازی به میل‌گاردان ندارد، پیشرانه پایین‌تر نصب شده است.

توزیع وزن روئلتو در جلو و عقب ۴۴ به ۵۶ است و با وزن ۱۷۷۲ کیلوگرم، وزن خشک آن ۱۱۲ کیلوگرم از فراری بیشتر است که البته با توجه افزایش راحتی و آن موتور V12 بزرگ چنین انتظاری هم می‌رود. بااین‌حال، باطری فراری با ظرفیت ۷.۹ کیلووات ساعت، دو برابر بزرگ‌تر از باطری ۳.۸ کیلووات ساعتی لامبورگینی است و به همین دلیل، برد تمام الکتریکی ۲۵ کیلومتری را ارائه می‌کند درحالی‌که این رقم برای روئلتو تنها ۱۳ کیلومتر است. به‌طورکلی، سواری هردو خودرو بهتر از چیزی است که از سوپراسپرت‌هایی در این سطح انتظار می‌رود ولی بدون شک روئلتو با کابین جادارتر، صندلی‌های مناسب‌تر و محفظه‌های بار بیشتر، خودروی راحت‌تر و قابل‌استفاده‌تری است.

از سوی دیگر، SF90 XX خودرویی وحشی و رام‌نشدنی است که از بسیاری جهات کاستی‌هایی دارد. رانندگی با این خودرو اعتیادآور و درعین‌حال سخت است که انرژی راننده را می‌گیرد و خیلی زود باعث خستگی می‌شود ولی حداقل از این نظر، پیشرفته‌ترین سوپرکار تاریخ فراری با اسطوره‌های آنالوگ مارانلو اشتراک دارد.